Η ζωή είναι κόμικ

Η ζωή, πιστεύω πως για όλους μας είναι ένα κόμικ.

Δεν συμφωνείτε;

Αφού συνδυάζει γέλιο και κλάμα μαζί.

Αφού το καλό συνοδεύεται από το κακό και αντίστροφα.

Το συνετό από το παράδοξο
και γενικότερα και σε απλά ελληνικά όλοι ζούμε καθημερινά αντιθέσεις.

Το μόνο που αλλάζει είναι η αντιμετώπιση της ζωής από τον καθένα μας.

Αν θελήσουμε να χωρίσουμε τους ανθρώπους σε τρεις μεγάλες κατηγορίες
θα λέγαμε ότι κάποιοι συμβιβάζονται σε καταστάσεις άνοστες και βαρετές
για να μην αντιδράσουν,
αλλά αντιθέτως να ζήσουν ένα όνειρο που τους πλασάρεται από μικρά παιδιά.

Άλλοι αντιδρούν ακραία και φτάνουν σε σημεία,
που το κόμικ παύει να υπάρχει ως όρος
και μεταμορφώνεται σε μια επανάσταση χωρίς αιτία
με εχθρό τον ίδιο τους τον εαυτό.

Και μια άλλη μερίδα ανθρώπων βλέπουν τη ζωή με μια άλλη χροιά,
δηλαδή σαν έναν αγώνα,
που δεν έχει σημασία ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο νικημένος,
αλλά ποιος τελικά αντέχει τις συνέπειες των πράξεων του,
τις αντιμετωπίζει και προχωρά.

Όμως ακόμα και οι άνθρωποι,
που θεωρούμε ότι βλέπουν τη ζωή σαν κόμικ,
προβληματίζονται, λυπούνται,
γελάνε και προσπαθούν να δουν τη ζωή πιο αισιόδοξα.

Ζουν την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία
και σαν να είναι να ζήσουν αιώνια.

Νιώθοντας και γνωρίζοντας βαθιά μέσα τους
ότι πάντα μετά από μια βροχή βγαίνει ένα υπέροχο ουράνιο τόξο
που τους δίνει ελπίδα για να συνεχίσουν.

Άλλωστε η πορεία για την Ιθάκη
δεν έχει περισσότερη σημασία από την ίδια την Ιθάκη;


Κυριακή Παπακωνσταντίνου